سقوط انسان توضیح می‌دهد که چرا گناه و بدبختی در جهان امروز وجود دارد.
ریشه‌ی هر عمل خشونت‌آمیز، هر بیماری، هر فاجعه‌ای که اتفاق می‌افتد را می‌توان در رویارویی سرنوشت‌ساز بین انسان‌های اولیه و شیطان ردیابی کرد.
اشاره کتاب مقدس
- پیدایش ۳
- رومیان ۵: ۱۲-۲۱
- اول قرنتیان ۱۵: ۲۱-۲۲، ۴۵-۴۷
- دوم قرنتیان ۱۱: ۳
- اول تیموتائوس ۲: ۱۳-۱۴
سقوط انسان: خلاصه داستان کتاب مقدس
خداوند آدم و حوا را به عنوان اولین مرد و زن آفرید و آن‌ها ر ا در خانه‌ای عالی، به نام باغ عدن، قرار داد. در واقع، در آن لحظه از زمان همه چیز در مورد زمین کامل بود.
غذا، به شکل میوه و سبزیجات، به وفور و رایگان برای مصرف در دسترس بود. باغی که خدا آفرید فوق‌العاده زیبا بود. حتی حیوانات با یکدیگر کنار می‌آمدند، همه آن‌ها در همان مراحل اولیه، گیاهان می‌خوردند.
خداوند دو درخت مهم در باغ قرار داد: درخت حیات و درخت شناخت نیک و بد.
وظایف آدم روشن بود. خداوند به او فرمود از باغ نگهداری کند و هر گز از میوه آن دو درخت نخورد وگرنه خواهد مرد. آدم این هشدار را به همسرش داد.
سپس شیطان درحالی‌که به شکل مار در آمده بود وارد باغ شد. او کاری را کرد که هنوز هم انجام می‌دهد. او دروغ گفت:
مار به زن گفت: «به یقین نخواهید مرد. بلکه خدا می‌داند روزی که از آن بخورید، چشمان شما باز خواهد شد و همچون خدا شناسندۀ نیک و بد خواهید بود.» (پیدایش ۳: ۴-۵)
حوا به جای اینکه به خدا ایمان بیاورد، به شیطان ایمان آورد. او میوه را خورد و به شوهرش داد تا بخورد. کتاب مقدس می‌گوید: «چشمان هر دوی آن‌ها باز شد» (پیدایش ۳: ۷) آن‌ها متوجه شدند که برهنه هستند و با عجله از برگ انجیر برای خود پوشش درست کردند.
خداوند شیطان، حوا و آدم را لعن کرد. خدا می‌توانست آدم و حوا را نابود کند، اما به خاطر محبت بزرگوارانه‌اش، حیوانات را کُشت که لباس‌هایی برای آن‌ها بسازد تا برهنگی تازه کشف شده‌شان را بپوشاند. اما او آن‌ها را از باغ عدن بیرون کرد.
از آن زمان به بعد، کتاب مقدس تاریخ غم‌انگیزی از نافرمانی بشریت از خدا را ثبت می‌کند، اما خدا نقشه نجات خود را قبل از پایه‌گذاری جهان به اجرا گذاشته بود. او به سقوط انسان با یک نجات‌دهنده و فدیه دهنده، پسرش عیسی مسیح پاسخ داد.
نکات جالب از سقوط انسان
اصطلاح ”سقوط انسان“ در کتاب مقدس استفاده نشده است. عبارتی الهیاتی برای نزول از کمال به گناه است. ”انسان“ یک کلمه کلی در کتاب مقدس برای نسل بشر است که شامل مردان و زنان می‌شود.
نافرمانی آدم و حوا از خدا اولین گناه بشر بود. آن‌ها برای همیشه طبیعت انسان را ویران کردند و میل به گناه را به هر فردی که از آن زمان به دنیا آمده بود منتقل کردند.
خدا آدم و حوا را وسوسه نکرد و آن‌ها را به صورت موجوداتی رُبات مانند و بدون اراده خلق نکرد. از روی محبت به آن‌ها حق انتخاب داد، همان حقی که امروز به مردم می‌دهد. خداوند هیچ کس را مجبور به پیروی از خودش نمی‌کند.
برخی از محققان کتاب مقدس، آدم را برای شوهر بد بودن سرزنش می‌کنند. هنگامی‌که شیطان حوا را وسوسه کرد، آدم با او بود (پیدایش ۳: ۶)، اما آدم هشدار خدا را به او یادآوری نکرد و کاری برای جلوگیری از او انجام نداد.
پیشگویی خدا «او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنۀ وی را خواهی زد.» (پیدایش ۳: ۱۵) به عنوان Protoevangelium شناخته می‌شود که اولین اشاره انجیل در کتاب مقدس است (Protoevangelium ترکیبی از دو کلمه یونانی است، protos به معنای ”اول“ و evangelion به معنای ”خبر خوب“یا ”انجیل“ است. بنابراین این آیه معمولاً به عنوان اولین ذکر در کتاب مقدس از ”مژده“ نجات نامیده می‌شود). این اشاره پنهانی به تأثیر شیطان در مصلوب شدن و مرگ عیسی، و رستاخیز پیروزمندانه مسیح و شکست شیطان است.
مسیحیت می‌آموزد که انسان‌ها به تنهایی قادر به غلبه بر طبیعت سقوط کرده خود نیستند و باید به مسیح به عنوان نجات‌دهنده خود روی آورند. آموزه فیض بیان می‌کند که نجات هدیه‌ای رایگان از جانب خداست و نمی‌توان آن را به دست آورد، صرفاً از طریق ایمان پذیرفته شده است.
تقابل بین جهان قبل از گناه و جهان امروز وحشتناک است. بیماری و رنج بیداد می‌کند. جنگ‌ها همیشه در جایی جریان دارند، و نزدیک‌تر به خانه، مردم با یکدیگر ظالمانه رفتار می‌کنند. مسیح در اولین آمدن خود آزادی از گناه را ارائه کرد و در دومین آمدن خود «زمان‌های آخر» نزدیک خواهد شد.
سؤالی برای تأمل
سقوط انسان نشان می‌دهد که من طبیعتی معیوب و گناهکار دارم و هرگز نمی‌توانم با تلاش برای اینکه انسان خوبی باشم، راه خود را به بهشت برسانم. آیا برای نجات خود به عیسی مسیح ایمان آورده‌ام؟
