خیلی مواقع وقتی در خصوص حجاب و نوع پوشش در ادیان (البته ما به هیچ وجه مسیحیت را یک دین به معنایِ عام نمی‌دانیم، بلکه یک باور و ایمان قلبی است) سخن به میان می‌آید، برخی حجاب را برای زنان اجباری می‌دانند و برخی نیز حجاب و نوع پوشش را هم برای زنان و هم برای مردان الزامی می‌دانند. اما نکته مغفول مانده در این میان، ماهیت واقعی حجاب و پوششِ پسندیده‌ای است که مد نظر کتاب مقدس است.
تصورات کلی در خصوص حجاب و پوشش
متأسفانه این روزها در خصوص حجاب و پوشش مسیحیان ۲ تصور وجود دارد که به نظر می‌رسد نیاز است تا ایمانداران مسیحی نسبت به آن دقت نظر بیشتری داشته باشند..
تصور اول این است که در بسیاری از نوشتارهای اسلامی و با استناد به برخی منابع نامعتبر، حجاب و به ویژه حجاب (در معنایِ اسلامیِ آن) برای زنان را امری اجباری قلمداد می‌کنند و در بوق و کرنا می‌کنند که مسیحیان در این امر کوتاهی می‌نمایند.
تصور دوم، نوع پوششی است که متأسفانه برخی از مسیحیان به دلیل عدم شناخت و درک کافی از متون کتاب مقدس، خواسته یا ناخواسته به سوی آن در حال حرکت هستند.
تصور اول به دلیل خام بودن و اینکه پایه و اساس آن چنان سست و بی‌اساس است که پرداختن به آن شاید به نحوی جفا در حق مقاله حاضر باشد؛ زیرا تمامیِ استناد نویسندگان آن‌ها یا بر پایه کتب غیرکانن است و یا بر اساس برخی منابع است که در الهیات مسیحی محلی از اعراب ندارند. ازاین‌رو تمرکز ما بیشتر بر تصور دوم است که ناشی از درک پایین برخی مسیحیان از متون و تعالیم کتاب مقدس است.
پرداختن به تصور دوم، نه تنها برخی حقایق مغفول مانده در جامعه مسیحیان را آشکار می‌نماید، بلکه خط بطلانی نیز بر تصور اول می‌کشد.
دستور کلیسا در خصوص حجاب و پوشش
ما در کلیسا “دستورالعمل پوششی” نداریم، اما بدیهی است که بسیاری حتی کمترین نشانه از شرم و حیا را در خود ندارند. پیش از هر چیزی باید به این نکته اشاره کنیم که مقاله حاضر به هیچ وجه به دنبال بیان و یا اتخاذ قوانین سخت و سریع در این خصوص نیست، اما همچنان برای راهنمایی‌های سالم و کتاب مقدسی در دعا هستیم.
باور کلی ما بر این است که کتاب مقدس در مورد برخی از مسائل مربوط به پوشش که یک موضوع قلبی است، کاملا روشن است. مسائل دیگر احتمالاً ناشی از ابعادِ فرهنگی بوده‌اند.
برای مثال، عهد عتیق تمایزات طبیعی بین جنسیت‌ها را به رسمیت می‌شناسد (پیدایش ۱: ۲۷) و در مورد لباس پوشیدن متضاد هشدار می‌دهد (تثنیه ۲۲: ۵) – مردانی که لباس زنانه می‌پوشند و زنانی که لباس مردانه می‌پوشند.
برخی از محققان بر این باورند که این ممنوعیت ناشی از سوءاستفاده خاص از لباس در بین قوم خدا است، که احتمالاً به انحراف جنسی یا به بت‌پرستی مربوط می‌شود.
در رابطه با این موضوع، موضوع شلوار در بسیاری از کلیساها مورد بحث قرار می‌گیرد. برخی از رهبران به زنان می‌آموزند که هرگز نباید شلوار بپوشند، زیرا به طور سنتی توسط مردان پوشیده می‌شد و بنابراین “مبدل پوشی” (وقتی مردان لباس های زنانه و زنان لباس های مردانه بپوشند) است. اما نکته جالب توجه این است که حتی مردان در زمان‌های کتاب مقدس شلوار نمی‌پوشیدند. اینکه یک زن باید چه بپوشد یا نپوشد، به وجدان زن در حضور خداوند مربوط است (رومیان ۱۴: ۲۳؛ غلاطیان ۲: ۲۰).
همچنین محدودیت‌های فرهنگی زیادی در عهد عتیق وجود دارد که فقط برای یهودیان بود. به عنوان نمونه، یهودیان مجاز به پوشیدن لباس‌های پشمی و کتان نبودند (تثنیه ۲۲: ۱۱). گفته می‌شود که این مسئله نماد جدایی آن‌ها از خدا بود، اما واقعیت این است هیچ کس به طور قطع دلیل آن را نمی‌داند.
یک چیز واضح است، عهد جدید جایگزین قانون عهد عتیق برای مسیحیان می‌شود. پیروان مسیح از پایبندی دقیق به قوانین تحمیل شده بر یهودیان آزادند (رومیان ۸: ۱-۲؛ غلاطیان ۵: ۱۳-۱۴).
عهد جدید برخی از اصول پوشش را پیشنهاد می‌کند. در اول تیموتائوس ۲: ۹-۱۰، پولس به تیموتائوس می‌گوید: «…زنان پوششی شایسته بر تن کنند و خویشتن را به نجابت و متانت بیارایند، نه به گیسوانِ بافته، یا طلا و مروارید، یا جامه‌های فاخر، بلکه به زیورِ اعمال نیکو آراسته باشند، چنانکه شایستۀ زنانی است که مدّعی خداپرستی‌اند.»
پطرس مفهوم مشابهی را در اول پطرس ۳: ۲-۵ بیان می‌کند، و این دو قسمت احتمالاً تلاش رسولان برای اجتناب از رفتار شرم‌آور در کلیسا بود. موی بافته شده، جواهرات و لباس‌های نمایشی الگوی دربارهای یونانی-رومی بود.
عیسی پیشتر با رفتار مساوی با زنان، فرهنگ مردسالاری و سلطه گری مردان را به چالش کشیده بود، و پولس همه ایمانداران را در خانواده خدا یکسان اعلام کرد (غلاطیان ۳: ۲۶-۲۹). اما شاید برخی از زنان از آزادی جدید خود بیش از حد استفاده کردند. شاید آن‌ها سبک‌های غیر متواضعانه را در پیش گرفتند و بیش از حد روی مُد تمرکز کردند تا به شخصیت و شهادت خود آسیب برساند.
در حالی که استانداردهای لباس در طول قرن‌ها تغییر کرده است، مدل کتاب مقدس حیا، سلیقه خوب و شایستگی – با حساسیت به معیارها و ارزش‌های جامعه کلیسا – همیشه “مُد” خواهد بود.
برخی شیک پوش‌تر خواهند بود و برخی ساده‌تر لباس می‌پوشند. اما محبت، نه مقایسه، باید در کلیسا حاکم باشد. ایمانداران در همه اقشار جامعه از کارگر ساده گرفته تا نخبگان تجاری وجود دارند، اما بدن مسیح برای اتحاد طراحی شده است (اول قرنتیان ۱۱: ۲۰-۲۲؛ غلاطیان ۳: ۲۸). به فرزندان خدا هشدار داده می‌شود که افراد را به خاطر موقعیت و لباسی که می‌پوشند تحقیر نکنند یا نسبت به آن‌ها تبعیض قائل نشوند (یعقوب ۲: ۱-۹).
سوال کلیدی که هر مسیحی باید همواره از خود بپرسد این است که:
” هدف و پیام من از نوع پوششی که انتخاب می‌کنم چیست؟ “
۷ نکته کتاب مقدسی درباره حجاب و پوشش
ما می‌توانیم در خصوص نوع پوشش و انتخاب لباس، حداقل هفت اصل را از کتاب مقدس استخراج کنیم که در ادامه و به صورت خلاصه به آن‌ها اشاره خواهیم نمود.
نکته اول : آیا لباس من تسلیم شدن من به خداوند و تعهد من به تقدس را نشان می دهد؟
(رومیان ۱۲: ۱؛ تیتوس۲: ۱۱-۱۲؛ اول تیموتائوس ۲: ۱۰)
بایستی به این نکته ظریف دقت داشت که این به بدین معنا نیست که یک فرد «ساده» تسلیم‌تر است و یک فرد با «کمدی از لباس‌های تجملی» تسلیم‌تر نیست. اما خدا دل را می‌بیند و از همه چیز آگاه است.
پولس به ویژه در خطاب به زنان گفت که ایمانداران باید خود را به پاکی بیارایند، به گونه‌ای که شایسته است خدا را با احترام و حرمت پرستش کنند.
نکته دوم : آیا روی قلبم تمرکز کرده ام یا فقط روی کمد لباسم؟
(اول سموئیل ۱۶: ۷؛ امثال ۳۱: ۳۰)
یک ایماندارِ واقعی مسیحی باید بین ارزیابی جهان از فریبندگی و زیبایی و جذابیت واقعی شخصیت درونی تمایز قائل شود. اولویت یک ایماندارِ واقعی مسیحی باید ترویج خداپرستی باشد.
نکته سوم: آیا انتخاب پوشش و لباس من مطابق با تفکر تغییر یافته است؟
(رومیان ۱۲: ۲)
یکی از نشانه های تغییر توسط روح‌القدس، خویشتن‌داری است. ما یاد می‌گیریم که بر اشتها و انگیزه‌های خود مسلط شویم (رومیان ۶: ۱۲-۱۳). انتخاب عاقلانه‌ای است که انتخاب کمد لباس خود را با آزادی در مسیح تعریف کنیم، نه اینکه به دنبال مطابقت با جهان باشیم و برده هوا و هوس (هوی و هوس) مُد شویم.
همچنین، پیروان مسیح برای کارهای نیکو آفریده شده اند (افسسیان ۲: ۱۰؛ تیتوس ۲: ۱۴) و باید به گونه ای لباس بپوشند – جذاب و کاربردی – تا امکان خدمت بیشتر به دیگران را فراهم کنند.
نکته چهارم: آیا در مورد خرید لباس با قناعت زندگی می‌کنم؟
(متی ۶: ۲۸-۳۰)
خداوند نیازهای ما را تامین خواهد کرد، اما نه همه خواسته‌های ما. اگر مشغول کمد لباس‌هایمان باشیم و بیشتر به دست بیاوریم، ممکن است فرصت‌هایی را برای برآوردن نیازهای دیگران از دست بدهیم.
نکته پنجم: آیا در لباس پوشیدن خود حیا و احتیاط را رعایت می‌کنم؟
(اول پطرس ۵:۵)
حیا ضد مد نیست. این طرفدار زینت به شیوه های خدایی است (اول تیموتائوس ۲: ۸). ایمانداران باید خود را به شیوه ای مجزا و ظاهری مناسب آراسته کنند (امثال ۷: ۱۰).
احتیاط فرهنگی یک جزء کلیدی است. همانطور که پولس آنچه را که توسط فرهنگ یونانی-رومی ابلاغ شده بود تصدیق کرد و به مسیحیان اولیه هشدار داد که از این الگوهای مُد زمان خود پیروی نکنند، ما باید از پیام ها و ارزش‌هایی که لباس و به طور کلی نوع پوشش ما ممکن است در فرهنگ خودمان منتقل کند آگاه باشیم.
نکته ششم: آیا با وقار و قدرت لباس می پوشم؟
(امثال ۳۱: ۲۵)
زندگی ما باید با حرمت خدا و احترام آراسته شود – نشان دادن عزت و احترام به خود و همچنین دیگران.
نکته هفتم: آیا انتخاب لباس و نوع پوششم باعث جلال خدا می‌شود؟
(اول قرنتیان ۶: ۱۹-۲۰؛ ۱۰: ۳۱)
ما به خودمان تعلق نداریم. انتخاب‌های ما باید منعکس‌کننده ربوبیت مسیح در زندگیمان و تمایلمان برای احترام به او باشد.
همانطور که در ابتدا اشاره شد، نکات بیان شده در مقاله حاضر، تنها بخشی از متعدد نکاتی است که با دقت در کتاب مقدس می‌توان در خصوص نوع پوشش پسندیده مسیحیان استخراج نمود.
ما تلاش داریم تا به جهت روشنگری در خصوص تعریف و دیدگاه مسیحیت در خصوص حجاب و زدودن برخی تعصبات نابجا و نیز برخی ولنگاری‌های پوششی، که برخی مواقع توسط دشمنان مسیحیت و برخی نیز به دلیل آگاهی کم مسیحیان به اشتباه وارد باورهای عمومی در این خانواده الهی می گردد، مقالاتی را در خصوص حجاب و پوشش در مسیحیت با شما عزیزان به اشتراک بگذاریم.
چنانچه موضوع خاصی در این خصوص مد نظر شماست، می‌توانید با ما در میان بگذارید.
