هویت ما در مسیح قبل از هر چیز تازه بودن است. ما در مسیح مخلوقات جدیدی هستیم (دوم قرنتیان ۵: ۱۷). هویت به عنوان ” جنبه جمعی مجموعه‌ای از ویژگی‌هایی تعریف می‌شود که به وسیله آن‌ها یک چیز به طور قطعی قابل‌تشخیص یا شناخته می‌شود“، بنابراین هویت جدید ما در مسیح نیز باید هم برای خودمان و هم برای دیگران قابل تشخیص باشد.
اگر ”در مسیح“ باشیم، این باید آشکار باشد، همان‌طور که ”در جهان“ بودن به همان اندازه مشهود است. تعریف دیگری از هویت ”کیفیت یا شرایط یکسان بودن با چیز دیگری“است. در مورد هویت ما در مسیح، زندگی ما باید نشان دهد که ما همان مسیح هستیم. نام ”مسیحیان“به معنای واقعی کلمه ”پیروان مسیح“ است.
هویت ما در مسیح ما را از بند گناه آزاد می‌کند
در هویت تازه خود در مسیح، ما دیگر بنده گناه نیستیم (رومیان ۶:۶)، بلکه با خدا آشتی کرده‌ایم (رومیان ۵: ۱۰). این هویت جدید کاملاً رابطه ما با خدا و خانواده‌هایمان را تغییر می‌دهد، همان‌طور که دید ما از جهان را تغییر می‌دهد.
هویت تازه ما در مسیح به این معنی است که ما همان رابطه‌ای را با خدا داریم که مسیح با او دارد – ما فرزندان او هستیم. خداوند ما را به عنوان پسران پذیرفته است. ما می‌توانیم او را «اَبا! پدر!» صدا کنیم (رومیان ۸: ۱۵-۱۶). ما هر دو وارث مشترک (غلاطیان ۳: ۲۹) و دوستان (یوحنا ۱۵:۱۵) مسیح هستیم. و این رابطه حتی قوی‌تر از روابطی است که ما با خانواده‌های زمینی خود داریم (متی ۱۰: ۳۵-۳۷).
هویت ما در مسیح ما را از بند ترس آزاد می‌کند
به جای ترس از خدا به عنوان داور، ما این امتیاز بزرگ را داریم که به عنوان پدر خود نزد او بیاییم. ما می‌توانیم با اطمینان به او نزدیک شویم و آنچه را که نیاز داریم از او بخواهیم (عبرانیان ۴: ۱۶). ما می‌توانیم راهنمایی و حکمت او را بخواهیم (یعقوب ۱: ۵) و بدانیم که هیچ چیز ما را از او نخواهد گرفت (رومیان ۸: ۳۸-۳۹). ما همچنین در اختیار او قرار می‌گیریم و با اطاعت از او به او پاسخ می‌دهیم، زیرا می‌دانیم که اطاعت بخش مهمی از نزدیک ماندن به او است (یوحنا ۱۴: ۲۳).
هویت ما در مسیح به ما ارزش می‌دهد
خانواده خدا مجموعه عظیمی از ایمانداران را در برمی‌گیرد که در کنار یکدیگر تلاش می‌کنند تا به خدا نزدیک شوند (اول قرنتیان ۱۲: ۱۳). این خانواده‌ای است که برای عطایای هر فرد در آن قوی‌تر است (رومیان ۱۲: ۶-۸). اعضای این خانواده تازه بهترین‌ها را برای یکدیگر جستجو می‌کنند (اول قرنتیان ۱۰: ۲۴)، یکدیگر را تشویق می‌کنند (غلاطیان ۶: ۱-۲)، و یکدیگر را می‌بخشند (متی ۱۸: ۲۱-۲۲).
هر عضو نقش خاصی دارد، اما نقش‌ها با احترام و لطف انجام می‌شود (اول پطرس ۵: ۱-۵). از همه مهم‌تر، ما با محبت به یکدیگر پاسخ می‌دهیم، نه احساس، بلکه یک عمل آگاهانه و فداکارانه، که منعکس‌کننده محبت الهی خدایی است که ما را دوست داشت و خودش را برای ما فدا کرد (غلاطیان ۲: ۲۰).
ما دیگر شهروندان دنیا نیستیم، بلکه جدا از آن هستیم (دوم قرنتیان ۶: ۱۴-۷: ۱). ما می‌دانیم که بخشی از یک پادشاهی آسمانی هستیم که خدا بر آن حکومت می‌کند. چیزهای زمین دیگر ما را جذب نمی‌کنند (کولسیان ۳: ۲). ما از رنج بر روی زمین یا آزمایش‌هایی که با آن روبرو هستیم هراس نداریم یا بیش از حد تأکید نمی‌کنیم (کولسیان ۱: ۲۴؛ اول پطرس ۳: ۱۴؛ ۴: ۱۲-۱۴)، و به چیزهایی که دنیا برای آن‌ها ارزش قائل است اهمیت نمی‌دهیم (اول تیموتائوس ۶: ۹-۱۱).
هویت ما در مسیح ما را دگرگون می‌کند
حتی بدن و اعمال ما بیانگر این حقیقت است که ذهن ما دیگر مطابق با جهان نیست (رومیان ۱۲: ۱-۲) بلکه اکنون ابزار پارسایی برای خدا هستند (رومیان ۶: ۱۳)؛ و دیدگاه پادشاهی تازه ما به این معنی است که آگاهیم دشمن ما اطرافیانِ ما نیستند، بلکه نیروهای روحانی هستند که تلاش می‌کنند مردم را از شناخت خدا باز دارند (افسسیان ۶: ۱۲).
همه این‌ها ایده آل است – شخصیت یکی از پیروان بالغ مسیح. یکی از بزرگ‌ترین برکات در مورد هویت ما در مسیح فیضی است که به ما داده شده است تا در بلوغ معنوی رشد کنیم و واقعاً هویت تازه ما را منعکس می‌کند (فیلیپیان ۱: ۶). زندگی ما در پرتو هویتمان در مسیح مملو از یک پدر آسمانی، یک خانواده بزرگ و دوست داشتنی است، و این درک که ما شهروندان پادشاهی دیگری هستیم، نه این زمین.
