در سراسر کتاب مقدس، مردم نام‌های زیادی را به خدا یا برای خدا بیان می‌کردند. گاهی اوقات آنها در پاسخ به کاری که خدا انجام داده بود یا برای توصیف اینکه او کیست، این اسامی را به خدا داده نسبت می‌دادند.
«… و او مشاور شگفت‌انگیز و خدای قدیر و پدر سرمدی و سَرور صلح خوانده خواهد شد.» (اشعیا ۹: ۶)
کتاب مقدس شامل نام‌های مختلفی برای خدا است که هر یک نشان‌دهنده شیوه‌ی منحصربه‌فردی است که از طریق آن، خدا خود را به بشریت نشان می‌دهد. اسامی که در کتاب مقدس بیشتر برای خدا استفاده می‌شوند عبارتنداز: الوهیم، آدونای، ایل روئی، الشدای، یهوه یری، یهوه رافا، یهوه شالوم، یهوه و خداوند.
این نام‌ها صرفاً عنوان یا برچسب نیستند، بلکه بازتابی از شخصیت و ماهیت خداوند هستند. با بررسی نام‌های خدا در کتاب مقدس و معانی آنها، بینش‌هایی را در مورد اینکه خدا کیست و چگونه با ما ارتباط دارد به دست می‌آوریم.
بسیاری از نام‌های خدا شامل یهوه، یهوه‌ای است که به انگلیسی به‌عنوان LORD ترجمه شده است و شامل اینها می‌شوند:
- یهوه یری: خداوند تأمین‌کننده ما (پیدایش ۲۲: ۱۴)
پس ابراهیم آن مکان را ’خداوند فراهم خواهد کرد‘ نامید، و تا امروز نیز گفته می‌شود: «بر کوهِ خداوند، فراهم خواهد شد.»
- یهوه نسی: خداوند پرچم ما (خروج ۱۷: ۱۵)
سپس موسی مذبحی ساخت و آن را «خداوند بیرق من است» نامید.
- یهوه شالوم: خداوندِ سلامتی ما (داوران ۶: ۲۴)
آنگاه جِدعون در آنجا مذبحی برای خداوند بنا کرد و آن را یهوه سلامتی است نامید که تا به امروز همچنان در عُفرَه، متعلق به اَبیعِزریان، باقی است.
- یهوه روحی: خداوند شبان ما (مزمور ۲۳: ۱)
خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ‌چیز نخواهم بود.
- یهوه صدقینو: خداوند عدالت ما (ارمیا ۲۳: ۶)
در ایام او یهودا نجات خواهد یافت، و اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد؛ و نامی که بدان نامیده خواهد شد این است: یهوه عدالت ما.
- یهوه شمه: خداوند آنجاست (حزقیال ۴۸: ۳۵)
دورتادور شهر، هجده هزار ذِراع خواهد بود. و نام شهر، ازآن‌پس، خداوند آنجاست خواهد بود.
یهوه خداوند: نام شخصیِ خدا
«نام شخصی خدا» (یهوه – YHWH) بر خلاف عناوینی مانند «خدا» به‌عنوان نامی متمایز و شخصی در نظر گرفته می‌شود که توسط آن خداوند خود را بر موسی نازل کرد، و اولین جایی در کتاب مقدس که خداوند نام خود را در آن به ما می‌دهد خروج ۳: ۱۳-۱۵ است که در پاسخ به موسی بود که پرسید به بنی اسرائیل در مورد اینکه چه کسی او را فرستاده است چه بگوید:
موسی به خدا گفت: «اگر نزد بنی‌اسرائیل روم و بدیشان گویم، ”خدای پدرانتان مرا نزد شما فرستاده است،“ و از من بپرسند، ”نام او چیست؟“ آنها را چه پاسخ دهم؟» خدا به موسی گفت: «هستم آن که هستم.» به آنان بگو: «”هستم“ مرا نزد شما فرستاده است.» و باز خدا به موسی گفت: «به بنی‌اسرائیل بگو: ”یهوه، خدای پدرانتان، خدای ابراهیم، خدای اسحاق و خدای یعقوب مرا نزد شما فرستاده است.“«نام من تا به ابد همین است، و همۀ نسل‌ها مرا به این نام یاد خواهند کرد.
در این عبارت دو اسم را می‌بینیم که خداوند بر خود می‌گذارد و در حکمی بر دومی تأکید می‌کند. در دو مکان دیگر، او را می‌یابیم که همین نام «خداوند» (LORD) را اعلام می‌کند.
گفت: «من تمامی نیکویی خود را از برابر تو می‌گذرانم، و در برابر تو نام خود، یهوه را ندا می‌کنم. فیض خواهم بخشید به هر که نسبت به او فیاض هستم و رحم خواهم کرد بر هر که نسبت به او رحیم هستم.»
«من یهوه هستم! نام من این است! من جلال خود را به کسی دیگر نخواهم داد، و نه ستایش خویش را به بت‌های تراشیده.» (اشعیا ۴۲: ۸).
نام‌های دیگر خدا در کتاب مقدس
- اَبّا پدر: چرا که شما روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافته‌اید که به‌واسطه آن ندا درمی‌دهیم: «اَبّا، پدر.» (رومیان ۸: ۱۵).
- آدونای: آدونای یک کلمه عبری است که به‌عنوان «سرور» و «صاحب اختیار» ترجمه می‌شود.
در اول سموئیل ۲۴: ۸، هنگامی که داوود شانس این را پیدا می‌کند که پادشاه اسرائیل، شائول را که می‌خواهد او را بکشد، از بین ببرد و او تصمیم می‌گیرد که از شائول چشم‌پوشی کند، از غاری که پنهان شده بود بیرون می‌آید و شائول را «سرور من» صدا می‌کند. شکل ریشه‌ای آن (سرور من) در عبری شبیه به آدونای است.
مزمور ۸: ۱ – «ای یهوه (یَهُوَه)، خداوندگار ما (ادونای)، چه شکوهمند است نام تو در سرتاسر زمین! تو جلال خویش را بر فراز آسمان‌ها گسترانیده‌ای.»
- آلفا و اُمگا: در آخرین کتاب از کتاب مقدس، عیسی خود را به‌عنوان «آلفا و امگا، اولین و آخرین، آغاز و پایان» آشکار می‌کند. عیسی با حضور در آغاز جهان، در پایان جهان نیز حضور خواهد داشت، زمانی که او و کارش در نهایت و به طور کامل آشکار شوند. «من ’الف‘ و ’ی‘، اوّل و آخر، و ابتدا و انتها هستم.» (مکاشفه ۲۲: ۱۳)
- قدیم‌الایام: در باب ۷ از کتاب دانیال، سه مرتبه از خدا تحت عنوان «قدیم‌الایام» یاد شده است.
سیمای مقدس پیری در ذهن نویسنده بسیار مهم بود. آنچه دانیال می‌بیند خودِ خدای ابدی نیست، بلکه پیرمردی است که خداوند از طریق آن عظمت و ابهت خود را آشکار می‌سازد.
- ال روئی: «خدای که مرا می‌بیند» – هاجر در پیدایش ۱۶ استفاده کرده است.
- الوهیم: الوهیم کلمه عبری برای خدا است که در اولین جمله کتاب مقدس آمده است. پیدایش ۱:۱ می‌گوید: «در ابتدا خدا آسمان و زمین را آفرید.» به معنای واقعی کلمه می‌گوید: «در آغاز الوهیم، الوهیم آسمان و زمین را آفرید.» واژه «الوهیم» به معنای «برترین» یا «توانا» است.
- اِل الیون: اِل الیون، خدای قادر متعال، یا گاهی اوقات «خداوند متعال» در سراسر کتاب مقدس برای اشاره به خداوند، خالق آسمان و زمین استفاده می‌شود. مزمور ۵۷: ۲ می‌گوید: «نزد خدای متعال فریاد برمی‌آورم، نزد خدایی که مقصودش را برای من به انجام می‌رساند.»
- عیسی: در روز هشتم، هنگامی که زمان ختنه‌کردن کودک فرا رسید، او را عیسی نامیدند، نامی که فرشته قبل از آبستن شدن به او داده بود (لوقا ۲: ۲۱).
- دوست گناهکاران: پسر انسان آمد که می‌خورَد و می‌نوشد؛ می‌گویند: ”مردی است شکمباره و میگسار، دوست خَراجگیران و گناهکاران.“ امّا حقانیت حکمت را اعمال آن به‌ثبوت می‌رساند.(متی ۱۱:۱۹).
نام‌های خداوند در پیشگویی
در پیشگویی‌های مربوط به عیسی، نام‌های زیادی به او داده شده است.
- مشاور شگفت‌انگیز، خداوند قدیر، پدر سرمدی، سرور صلح: «زیرا که برای ما کودکی زاده و پسری به ما بخشیده شد؛ سلطنت بر دوش او خواهد بود و او ’مشاور شگفت‌انگیز‘ و ’خدای قدیر‘و ’پدر سرمدی‘ و ’سَرور صلح‘ خوانده خواهد شد.» (اشعیا ۹: ۶).
- فرمانروای اسرائیل: «اما تو، ای بِیت‌لِحِمِ اِفراتَه، گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی، از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد؛ طلوع او از قدیم و از ایام ازل بوده است.» (میکاه ۵: ۲).
- عمانوئیل: «بنابراین خود خداوندگار به شما نشانه‌ای خواهد داد: اینک باکره آبستن شده، پسری خواهد زاد و او را عِمانوئیل نام خواهد نهاد.» (اشعیا ۷:۱۴)
- شاخه: «حال، ای یِوشَع کاهن اعظم، بشنو، تو و یارانت که به حضورت می‌نشینند، چراکه آنان مردان نشانه هستند: زیرا هان من خادم خود ’شاخه‘ را خواهم آورد.» (زکریا ۳: ۸).
- شیر یهودا: آنگاه یکی از پیران به من گفت: «گریان مباش. اینک آن شیرِ قبیلۀ یهودا، آن ریشۀ داوود، غالب آمده است، تا طومار و هفت مُهر آن را بگشاید.» (مکاشفه ۵:۵).
- نام‌هایی که خداوند خود را نامیده است
- الشدای، خدای قادر مطلق: چون اَبرام نود و نه ساله بود، خداوند بر او ظاهر شد و فرمود: «من هستم خدای قادر مطلق؛ پیش روی من گام بردار و کامل باش» (پیدایش ۱۷: ۱)
- شبان نیکو: «من شبان نیکو هستم. شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندان می‌نهد» (یوحنا ۱۰: ۱۱)
- طبیب: چون عیسی این را شنید، گفت: «بیمارانند که به طبیب نیاز دارند، نه تندرستان» (متی ۹: ۱۲)
چرا نام‌های خدا مهم هستند؟
آیا ندانستن نام‌های خدا خدشه‌ای بر مسیحی بودن ما وارد می‌کند؟ البته که نه. صدها نام و عنوان برای خدا در سراسر کتاب مقدس وجود دارد. حتی برخی از باتجربه‌ترین ایماندارانِ مسیحی نیز ممکن است همه آنها را نشناسند.
اما ما باید نام‌های خدا را یاد بگیریم، زیرا آنها در شناخت بهترمان از شخصیت خدا کمک می‌کند. فرض کنید با یک بحران بهداشتی روبرو هستیم. اگر بدانیم که خدا طبیب بزرگ نامیده می‌شود، می‌تواند به ما آرامش زیادی بدهد. اگر او را شفادهنده بدانیم می‌توانیم به آن نام پناه ببریم. نام‌های خدا نه تنها به ما آرامش، بلکه به ما بینشی در مورد جنبه‌های مختلف او می‌دهند.
نام‌های مختلف روایتگرِ داستان‌های متفاوتی هستند. الشدای داستانی متفاوت از الوهیم برای ما خواهد گفت. ازآنجاکه ما موجودات محدودی هستیم، در درک عظمت خدایمان مشکل داریم. اما وقتی نام‌های مختلف عیسی را فرامی‌گیریم، درک بهتری به دست می‌آوریم. هر چه بیشتر چیزی یا کسی را درک کنیم، ارتباط بیشتر می‌شود.
آیا نام‌هایی که بیان شد، تمامِ نام‌های خداست؟ نه. فهرست جامعی از نام‌های خدا وجود ندارد. خداوند نام‌های زیادی دارد. خدای ما جاودانه است. ما به او اسامی می‌دهیم تا با او ارتباط برقرار کرده و او را درک کنیم.
عیسی از شاگردانش پرسید که مردم می‌گویند او کیست؟ جواب، اسامی مختلفی بود. سپس عیسی پرسید: «شما چه می‌گویید؟ به نظر شما من کیستم؟» (متی ۱۶: ۱۵)
- منبع: christianity.com
