عیسی در گفتگوی خود با نیقودیموس، یکی از رهبران یهودی، در باب ۳ از انجیل یوحنا، به موضوع تولد تازه می‌پردازد. عیسی به او گفت: «آمین، آمین، به تو می‌گویم، تا کسی از نو زاده نشود، نمی‌تواند پادشاهی خدا را ببیند.»(یوحنا ۳: ۳).
نیقودیموس متحیر شد و پرسید که چگونه کسی می‌تواند دوباره وارد شکم مادرش شود و بار دوم به دنیا بیاید. عیسی گفت: «به تو می‌گویم تا کسی از آب و روح زاده نشود، نمی‌تواند به پادشاهی خدا راه یابد.» (یوحنا ۳: ۵). سپس عیسی برای او توضیح داد که تولد تازه چیست.
عیسی توضیح داد که این تولد تازه جسمانی نیست، بلکه روحانی است. تولد تازه‌ای که ما باید تجربه کنیم تا ”ملکوت خدا را ببینیم“ کار روح القدس است. همان‌طور که یک مادر تمام کارها را در زایمان فیزیکی انجام می‌دهد، روح القدس نیز تمام کارها را در تولد تازه انجام می‌دهد.
بر اساس ایمانِ ما به قدرت نجات عیسی مسیح، روح القدس وارد روح‌های ما می‌شود، ما را بازسازی و کار خود را برای تبدیل ما به صورت (شباهت) مسیح آغاز می‌کند (دوم قرنتیان ۵: ۱۷)؛ آن زمان است که ما دوباره متولد می‌شویم.
همه ما با طبیعتی گناه‌آلود به دنیا آمده‌ایم که ما را از خالقمان جدا می‌کند. ما به صورتِ او آفریده شده بودیم (پیدایش ۱: ۲۷)، اما این تصویر (صورت) زمانی که به گناه افتادیم خدشه‌دار شد. ما به عنوان گناهکار، نمی‌توانیم با خدای مقدس آن‌گونه که هستیم مشارکت داشته باشیم. ما را نمی‌توان تعمیر، ترمیم یا بازسازی کرد، بلکه نیاز است تا دوباره متولد شویم.
در پاسخ به سؤالات نیقودیموس در مورد تولد تازه، عیسی شروع به صحبت در مورد باد کرد: «آمین، آمین، به تو می‌گویم تا کسی از آب و روح زاده نشود، نمی‌تواند به پادشاهی خدا راه یابد. آنچه از بشرِ خاکی زاده شود، بشری است؛ امّا آنچه از روح زاده شود، روحانی است. عجب مدار که گفتم باید از نو زاده شوید! باد هر کجا که بخواهد می‌وزد؛ صدای آن را می‌شنوی، امّا نمی‌دانی از کجا می‌آید و به کجا می‌رود. چنین است هر کس نیز که از روح زاده شود.» (یوحنا ۳: ۵-۸).
عیسی در مقایسه‌اش در مورد باد در یوحنا ۳: ۸، تولد و رشد جسمانی را با تولد و رشد روحانی قیاس می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که دلیلی ندارد تا نیقودیموس درباره این‌که روح باعث «تولد دوباره» می‌شود تعجب کند؛ زیرا نیقودیموس به طور طبیعی به چیزهای دیگری که درکشان دشوار بود، مانند باد که نمی‌توانست آن را ببیند، اعتقاد داشت.
اثرات باد واضح و آشکار است: صدا شنیده می‌شود و اشیا همان‌طور که تکان می‌خورند حرکت می‌کنند. باد، نادیدنی، غیرقابل پیش بینی و غیرقابل کنترل، برای ما مرموز است، اما اثرات آن را می‌بینیم و درک می‌کنیم.
در مورد روح نیز چنین است. ما روح را نمی‌بینیم، اما تغییراتی را می‌بینیم که روح در افراد ایجاد می‌کند. افراد گناهکار مقدس می‌شوند، دروغگوها راست می‌گویند و مغرور متواضع می‌شود. وقتی چنین تغییراتی را می‌بینیم، می‌دانیم که علتی دارند. روح بر ما تأثیر می‌گذارد همان‌طور که باد بر درختان، آب و ابرها تأثیر می‌گذارد. ما علت را نمی‌بینیم، و همه چیزهای درونی و بیرونی آن را نمی‌فهمیم، اما تأثیر آن را مشاهده و باور می‌کنیم.
هنگامی‌که یک نوزاد متولد می‌شود، به رشد و تغییر ادامه می‌دهد. یک سال بعد، دو سال بعد، ده سال بعد، کودک تغییر کرده است؛ او شیرخوار نمی‌ماند، زیرا تولد زنده منجر به رشد می‌شود. ما ممکن است شاهد وقوع این رشد نباشیم، اما به وضوح تغییراتی را که ایجاد می‌کند می‌بینیم.
تولد تازه هم همین‌طور است. هنگامی‌که شخصی در روح دوباره متولد می‌شود، در خانواده خدا «مثل نوزادان تازه متولد شده» متولد می‌شود (اول پطرس ۲:۲). این تولد قابل مشاهده نیست، اما شروع به ایجاد تغییراتی می‌کند که کاملاً مشهود است.
تغییراتی که به دنبال تولد تازه‌ایجاد می‌شوند
همان‌طور که اشاره شد، تولد تازه تغییراتی را به دنبال خواهد داشت. در ادامه قصد داریم تا برخی از تغییراتی که در پی تولد جدید رخ خواهد داد را با شما به اشتراک بگذاریم.
۱. «ثمره روح» (غلاطیان ۵: ۲۲-۲۳)
کسی که تولد تازه را تجربه کرده است، شروع به بروز ویژگی‌های شخصیتی می‌کند که بیشتر شبیه عیسی است. این امر یک شبه اتفاق نمی‌افتد، اما درست زمانی که یک درخت میوه رشد می‌کند و در فصلِ خودش، شروع به میوه دادن می‌کند، ما شروع به عمل آوردن ویژگی‌های شخصیت خداپسندانه مانند عشق، شادی، آرامش، صبر، نرمی، مهربانی، نیکی، وفاداری و خویشتن‌داری می‌کنیم.
این صفات نتیجه طبیعی تسلیم شدن به روح و گذراندن وقت با خدا در کلام او، با قوم او و در پرستش است.
۲. انتخاب‌های خداپسندانه
گناهانی که زمانی ما را مجذوب خود می‌کردند، با نزدیک شدنمان به عیسی شروع به از بین رفتن می‌کنند. تولد تازه ما قدرتی را که گناه بر ما داشت شکست و ما را قادر ساخت در آزادی زندگی کنیم. رومیان ۶ توضیح می‌دهد که ما به شیوه زندگی قدیمی خود مُرده‌ایم و آزاد هستیم تا همان‌طور که برای زندگی طراحی شده‌ایم زندگی کنیم.
کولسیان ۳: ۵ می‌گوید: «پس، هرآنچه را در وجود شما زمینی است، بکُشید، یعنی بی‌عفتی، ناپاکی، هوی و هوس، امیال زشت و شهوت‌پرستی را که همان بت‌پرستی است». (رجوع کنید به اول پطرس ۴: ۱). این مرگ بر گناه فرآیندی مداوم است، زیرا ما در ایمان و محبتمان به خداوند رشد می‌کنیم.
۳. محبت به مسیحیان دیگر
یکی از تغییراتی که تولد تازه‌ایجاد می‌کند، محبت است: «ما محبت می‌کنیم زیرا او نخست ما را محبت کرد. اگر کسی ادعا کند که خدا را محبت می‌نماید امّا از برادر خود نفرت داشته باشد، دروغگوست. زیرا کسی که برادر خود را، که می‌بیند، محبت نکند، نمی‌تواند خدایی را که ندیده است، محبت نماید. و ما این حکم را از او یافته‌ایم که هر که خدا را محبت می‌کند، باید برادر خود را نیز محبت کند.» (اول یوحنا ۴: ۱۹-۲۱).
کسی که در خانواده خدا به دنیا آمده است، میل به معاشرت با سایر ایمانداران دارد. خدا گروهی را خلق نکرده است که بتوان با بازیکنان آن معامله کرد. او شرکتی ایجاد نکرد که در آن کارکنان را اخراج کند. او خانواده‌ای را ایجاد کرد که در آن هر عضوی با ارزش و به طور یکسان مورد محبت قرار می‌گیرد.
کسانی که دوباره متولد شده‌اند، به عنوان بخشی از خانواده الهی، باید سایر اعضای این خانواده جهانی را دوست داشته باشند و قدردانی کنند.
۴. عطایای روحانی
بخشی از بسته خوشامدگویی خدا به کسانی که از روح او متولد شده‌اند، عطایای روحانی هستند که می‌توانیم از آن‌ها برای خدمت به او و تقویت کردن کلیسا استفاده کنیم.
عطایای روحانی توانایی‌های ویژه‌ای هستند که ما را قادر می‌سازند تا در فراخوان‌های خاصی که خداوند در زندگی‌مان قرار می‌دهد مؤثرتر باشیم. همان‌طور که هر عضو از عطایایش برای خیر و صلاح همه استفاده می‌کند، خانواده خدا شکوفا می‌شود.
نوزادان تازه متولد شده میل به شیر دارند و بدون آن رشد نخواهند کرد. به همین ترتیب، مسیحیان جدید نیز لازم است تا مشتاق آموزش کتاب مقدس باشند وگرنه رشد نخواهند کرد.
پطرس نوشت: «همچون نوزادگان، مشتاق شیر خالصِ روحانی باشید تا به مدد آن برای نجات نمو کنید، اگر براستی چشیده‌اید که خداوند مهربان است.» (اول پطرس ۲:۲)
تولد تازه تنها آغاز زندگی‌ای است که خداوند برای ما طراحی کرده است. همچنین این تنها راهی است که می‌توانیم وارد خانواده خدا شویم و امتیاز «پدر» نامیدن او را دریافت کنیم (متی ۶: ۹؛ رومیان ۸: ۱۵ را ببینید).
