پیش از هر چیزی و در پاسخ به این سؤال که «آیا آمدن عیسی پیشگویی شده بود؟»، باید خیلی قاطعانه بگوییم: «بله، آمدن عیسی، آمدنی پیشگویی شده بود.»
آمدنی پیشگویی شده
شاید یکی از آن لحظات ناخوشایند که مهمانان مهم، دوستانی که برای مدتی ندیده‌اید، یا اقوام دور بدون اطلاع قبلی می‌آیند را تحمل کرده باشید. خوشحال هستید که آن‌ها آنجایند، اما همچنین به نوعی عصبانی هستید زیرا آن‌ها به شما اجازه ندادند که متوجه آمدنشان شوید.
دیدن آن‌ها خوب است، اما از تجمل آماده شدن برای آمدن آن‌ها لذت خواهید برد. بسیاری از ما دوست نداریم که توسط شخص مهمی که بدون اطلاع قبلی می‌آید، غافلگیر شویم.
خُب، عیسی بدون اعلام قبلی بر روی زمین نیامد. گروهی از پیامبران، پیشگویی‌های بی‌شماری را بیان کردند که نه تنها به یقین، به آمدن او اشاره می‌کرد، بلکه وعده‌های مشخصی را نیز در مورد اینکه آمدنش چه نتیجه‌ای در بر خواهد داشت، می‌دادند.
میکاه نبوت کرد که عیسی در بیت لحم متولد خواهد شد. «اما تو، ای بِیت‌لِحِمِ اِفراتَه، گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی، از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد؛ طلوع او از قدیم و از ایام ازل بوده است.»(میکاه ۵: ۲)
اشعیا چیزی را پیشگویی کرد که هم بسیار خاص و هم غیرقابل تصور بود، مبنی بر اینکه عیسی از یک باکره متولد خواهد شد. «اینک باکره آبستن شده، پسری خواهد زاد و او را عِمانوئیل نام خواهد نهاد.» (اشعیا ۷: ۱۴).
پیدایش ۲۲:۱۸ به ما می‌گوید که عیسی از نسل ابراهیم متولد خواهد شد و به این ترتیب تحقق نهایی وعده‌های عهد خدا خواهد بود: «و به واسطۀ نسل تو همه قومهای زمین برکت خواهند یافت» (به اعداد ۲۴: ۱۷ مراجعه کنید).
عهد عتیق همچنین پیش‌بینی می‌کند که عیسی از مصر فراخوانده می‌شود: «هنگامی که اسرائیل طفل بود او را دوست داشتم و پسر خود را از مصر فرا خواندم.» (هوشع ۱۱: ۱؛ متی ۲: ۱۳ را ببینید).
ارمیا به ما می‌گوید که عیسی در میانه بدترین نوع رنج بشر به دنیا می‌آید: «صدایی در رامَه شنیده می‌شود، ماتم و گریۀ بسیار تلخ؛ راحیل برای فرزندانش می‌گریَد، و از تسلی پذیرفتن اِبا می‌کند، زیرا که نیستند.» (ارمیا ۳۱: ۱۵؛ متی ۲: ۱۶-۱۸ را ببینید).
نجات خدا محقق شد
این پیشگویی‌ها به ما یادآوری می‌کنند که آمدن عیسی نتیجه غیرت غیرقابل توقف یک خدای فیض نجات‌دهنده پرجلال است. خدا دنیای خود را در شرایط شکستگی و زخمی‌اش رها نمی‌کند. او حاضر نبود ما را در گناه و در اسارت ناامیدانه سرکشی قلب‌های شیطانی‌مان گم کند. او اجازه نمی‌داد داستانش با شکست اخلاقی تیره و داوری الهی لازم به پایان برسد.
این‌ها و بسیاری دیگر از پیشگویی‌ها به ما یادآوری می‌کنند که نویسنده بزرگ طرح تاریخ تعیین کرده است که موضوع اصلی داستان او داوری نیست، بلکه فیض است.
خداوند می‌دانست که اگر قرار است داستان یک داستان فیض باشد، شخصیت اصلی نباید کسی جز پسرش باشد. فقط پسر الهی خدا می‌تواند این وظیفه را داشته باشد که:
- در میان گناه و رنج، یک زندگی کاملاً عادلانه داشته باشد،
- با مرگ قابل قبولی بمیرد که نیازهای مقدس پدرش را برآورده کند،
- به عنوان پدید آورنده زندگی ابدی برای همه کسانی که به او اعتماد می‌کنند، از مقبره‌ی مرگش بیرون بیاید.
اما این چیزی است که امروز باید درک کنید. اطمینان از این پیشگویی‌های گذشته و مشخص بودن چگونگی تحقق آن‌ها توسط عیسی نیز امیدِ تضمین شده آینده شماست.
داستانی که پیامبران قدیم به آن اشاره کردند، هنوز به نتیجه نهایی خود نرسیده است. این بدان معنی است که امروز، در زندگی من و شما، خداوند همچنان در حال اجرای نقشه توقف ناپذیر خود است و تا زمانی که تمام آنچه پیامبران پیش‌بینی کرده‌اند در زندگی تک تک فرزندانش محقق نشود، تسلیم نمی‌شود و آرام نمی‌گیرد.
امروز بدانید که فقط شما نیستید که با گناه می‌جنگید و در مرکز رنج مبارزه می‌کنید. ماشیح که توسط آن مقدسین قدیم نبوت شده بود، از جانب شما می‌جنگد، و تا زمانی که گناه و رنج دیگر وجود نداشته باشد، دست برنمی‌دارد.
مانند تریلرهای فیلم، پیامبران به شما طعم نقشه خدا را می‌چشانند، که شما اکنون در مرکز آن زندگی می‌کنید. حرکت نقشه به حکمت، قدرت یا خوبی شما متکی نیست، بلکه متکی به غیرت غیرقابل توقف کسی است که از نظر قدوسیت کامل و در فیض خود سرشار است، و چون چنین است، آخرین فصلی که همه ما آرزوی آن را داریم، امن است.
منبع:
Come, Let Us Adore Him: A Daily Advent Devotional– Paul David Tripp.
